Ericsson Diavox

Ericsson Diavox

De Diavox is een telefoontoestel dat in 1981 werd opgenomen in het assortiment de Nederlandse PTT, samen met de eveneens nieuwe Unifoon van NSEM. Beide toestellen waren uitsluitend voorzien van druktoetsen. De PTT was er dermate trots op dat ze werden aangeboden als ‘de nieuwe druktoestellen van de PTT’.

De Diavox was een welkome toevoeging aan het verouderde PTT-assortiment.

Voorheen bestond het assortiment namelijk alleen uit de T65 en de jammerlijk geflopte Ericofoon. Abonnees die op een oude centrale waren aangesloten, konden door de komst van de Diavox voor het eerst een druktoetstelefoon aanvragen. Dat zal één van de redenen zijn geweest dat de Diavox wél succesvol werd op de Nederlandse markt.

De Diavox werd oorspronkelijk in 1978 geïntroduceerd als de nieuwe standaardtelefoon van de Zweedse telefoondienst. De Nederlandse PTT verzocht de Nederlandse Ericsson tak rond dezelfde tijd om met een nieuw toestel te komen, waardoor het balletje ging rollen. Het introduceren van een reeds bestaand toestel scheelt natuurlijk ontzettend veel ontwikkelingskosten. Hoe de Diavox is ontstaan, lees je hieronder.

Ontstaan

Het Zweedse ontwikkelingsbedrijf Ellemtel Utvecklings AB, eigendom van Ericsson en Televerket (de Zweedse PTT), kreeg in 1969 de opdracht om een geheel nieuw telefoontoestel te ontwikkelen. Aan het nieuwe toestel werden de volgende eisen gesteld:

• Kiezen met druktoetsen, zowel TDK als IDK. Maar met de mogelijkheid voor een kiesschijf.
• Een microfoon met groter frequentiebereik, voor verbetering van de spraakkwaliteit.
• De telefoon moest als basis kunnen dienen voor speciale modellen

In diverse landen werd voorafgaand een groot marktonderzoek uitgevoerd. Ook waren er interviews met experts van Ericsson, Ellemtel en Televerket. Als doel werd gesteld dat de telefoon in 1978 gelanceerd zou worden.

Na 7 jaar uitvoerig ontwikkelingswerk was de Diavox het resultaat. Voor het ontwerp van de behuizing werd gekozen voor het model van Breger & Co. uit Stockholm. Het model was erg laag en bood in eerste instantie niet voldoende plaats voor alle elektronica. Maar het was visueel aantrekkelijk en bood veel ruimte voor extra toetsen. De kleur van het toestel was eenvoudig en snel te veranderen door het vervangen van één kap. L.M. Ericsson startte in 1977 met het produceren van de eerste Diavox toestellen. Als snel begon de export naar andere landen.

L.M. Ericsson maakte de Diavox tot en met 1989. Het was de laatste standaardtelefoon in Zweden.

Nederlandse productie

De Ericsson vestiging in Rijen begon in november 1980 met de serieproductie van een Nederlandse versie van de Diavox, waarna de PTT vanaf  april 1981 de toestellen aan haar abonnees leverde. De PTT Diavox voldoet aan de PTT Norm ’51 en wijkt in technisch opzicht dus af van de Zweedse toestellen. De versie met kiesschijf is niet door de PTT geleverd, dat paste ook niet bij de moderne vormgeving van de Diavox. Aanvankelijk waren de beschikbare kleuren ivoorwit, beige en rood i.c.m. een zwarte basis.

De PTT leverde twee uitvoeringen van de Diavox, een TDK- en een IDK-versie. De IDK-versie (Impuls Druktoets Keuze) simuleert een kiesschijf en kon daardoor op oudere centrales worden aangesloten. De TDK-versie (Toon Druktoets Keuze) werkt volgens het DTMF-principe, deze uitvoering is direct te herkennen omdat deze * en # toetsen heeft.

Op basis van de Diavox zijn meerdere speciale toestellen ontwikkeld, zoals de Vox 1100.

Diavox S

In 1984 wordt de Diavox S op de markt gebracht. De Diavox S was voor de consumentenmarkt leverbaar in ivoorwit, beige en zwart. De hoorn heeft dezelfde kleur als de kap. Door middel van wisselbare kappen in meerdere kleuren waren vele kleurcombinaties mogelijk.

Om een tijdelijke tekort aan grijze T65-TDK toestellen op te vangen zijn door Ericsson in 1986 een paar series grijze Diavox S toestellen geproduceerd. Deze werden uitsluitend als huurtoestel aan bedrijven geleverd en stonden niet in de Primafoon folders.

Speciale uitgaven

Van de Diavox zijn vele speciale uitgaven verschenen. Zo was er voor de Nederlandse markt een speciale jubileumuitgave vanwege 100 jaar telefonie in Nederland. Deze verscheen in 1981 en heeft een mat chromen kap. Ook waren destijds tijdelijk extra kleuren zoals donkerbruin en groen beschikbaar.

Verder bestaan er modellen uit hardhout welke in beperkte opgave door L.M. Ericsson geproduceerd werden, veelal als jubileumcadeau voor relevante personen binnen de organisatie.

Voor de Amerikaanse exportmarkt produceerde L.M. Ericsson Diavox toestellen onder de naam “Royal 100”, naast uitvoeringen in wit en rood maakten zij ook deze chromen en gouden versies. De Nederlandse PTT heeft ze nooit geleverd.